Door: Famke van der Wal
Na lang wachten was het dan eindelijk zo ver: het was de dag van de internationale Cafekko Meeting. Ondanks dat ik de nacht ervoor al in Düsseldorf had geslapen, kreeg ik het voor elkaar om samen met de Cafekko met wie ik in hetzelfde hotel sliep laat te zijn.
Op Facebook stonden 37 mensen die zouden komen, maar uiteindelijk waren dit er helaas minder dan de helft. Dit mocht de pret niet drukken, we kletsten gelijk met elkaar, ook met mensen die we nog nooit eerder gesproken hadden. Na nog een tijd gewacht te hebben (wij waren natuurlijk niet de enigen die te laat kwamen), besloten we maar te vertrekken.
Na een lange wandeling en een vlugge stop bij een bakkerij, kwamen we bij de Rijn aan waar we op een grasveldje heerlijk hebben zitten kletsen. Hier was het tijd voor de quiz. Slechts 6 mensen deden mee (waarvan dus de helft een prijs gewonnen had).
Helaas begon het vrij snel na de quiz te regenen. In eerste instantie niet zo hard, zodat we met paraplu’s nog konden blijven zitten, maar al snel ging het toch echt te hard regenen en vooral hard waaien, waardoor we ergens overdekt moesten gaan zitten. We besloten op het overdekte terras van een ijssalon te gaan zitten. Daar kwamen ook de laatste mensen aan. Gelijk moesten we weer verkassen, dit keer naar een lager gelegen terras, omdat de harde wind alles van de tafels blies. Beneden ging het geklets vrolijk door.
Ondertussen werden ook andere dingen gedaan: het fotoboek voor An Cafe ging rond en de quiz werd nagekeken. Al snel was het tijd voor de prijsuitreiking van de quiz. Hierna was het weer eindelijk goed genoeg geworden om buiten te kunnen lopen. Helaas was door het weer veel tijd verloren gegaan. Hierdoor was weinig tijd over om de andere dingen die op de planning stonden te doen. Vol goede moed begonnen we te oefenen voor de flashmob, maar al gauw kwamen we tot de conclusie dat we daar echt geen tijd meer voor hadden. Voordat de eerste mensen weg moesten gaan werden de eerste foto’s voor het fotoboek gemaakt.
Na deze foto’s was er nog een klein beetje tijd over om te shoppen in het bekende Little Tokyo. In het leuke winkeltje dat we bezochten was een overvloed aan producten van games, anime, manga’s en allerlei Japanse stijlen zoals Hello Kitty en Rillakuma. Ikzelf kon ook niet weggaan zonder wat te kopen en ik heb een tas met schattige panda’s en een Angelcat Sugar Knuffel gekocht. Hierna was nog een klein beetje tijd over om wat eten te kopen in de Japanse/Koreaanse supermarkt. Hier was ook verse sushi te krijgen.
Nadat sommige mensen wat te eten en te drinken hadden gehaald, was het tijd om naar de karaoke te gaan. De een had wat meer moed om te zingen dan de ander en degenen met de meeste moed begonnen. Het duurde echter niet lang voordat ook degenen met wat minder moed in de stemming kwamen en ook een liedje zongen. Tegen het einde was er helemaal een goede sfeer en gingen we maar allemaal tegelijk zingen, ook al had niemand de tekst. Officieel hadden we een uur, maar er kwam niemand om te zeggen dat het uur om was. Ruim een kwartier later kwamen we tot de conclusie dat er niemand zou komen, dus dat we maar beter konden gaan. Buiten de karaoke namen we afscheid van nog een paar mensen. We bleven met z’n zessen over. We besloten nog even wat te gaan drinken in een restaurantje tegenover de karaoke.
Dit was natuurlijk een Japans restaurantje en dat leidde tot het uitproberen van wat Japanse drankjes. Ikzelf ging voor wat als ‘Japanse limonade’ werd aangeduid. Terwijl we gezellig verder praatten en van onze drankjes genoten, schreven de laatste mensen nog in het boek. Voor mij zat de dag er daarna op, aangezien ik behoorlijk moe was en door het lopen best veel pijn had. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat ondanks het slechte weer, het een zeer geslaagde dag was en zeker voor herhaling vatbaar (en dan hopen voor beter weer natuurlijk!).
Labels:
An Cafe,
dans,
dansvideo,
Hachimitsu+Lemon=?,
Hikagyaku Ziprock,
video,
Yuuki
We kwamen dus ook een kwartier later aan waardoor we onze aansluiting naar Bochum in Duisburg miste. Eenmaal in Bochum ontmoette we Nathalie ook wel bekend onder de naam “Mana-chan”.
We bleven de nacht voor het concert namelijk bij haar slapen.
Vervolgens namen we met zijn 3en de tram naar haar huis.
We bleven daar nog even hangen en onze spullen dumpen voordat we weer naar het tramstation gingen om een andere cafekko op te halen.
Na dat we haar opgehaald hadden gingen we door naar een Italiaans restaurant waar we samen zouden eten. Nadat we klaar waren met eten zijn we meteen door gegaan naar Nathalie der huis aangezien onze wekker ging om 4 uur .
21 februari de dag van het concert
Nadat we met zijn allen klaar waren om te vertrekken was het rond 6en. We kwamen tegen half 8 aan bij de concert zaal.
Aangezien het best hard regende waren we allemaal best wel nat geworden.
Na een tijd kon ik er niet meer tegen ik was al ziek en zat nu te rillen als een rietje terwijl ik twee dekens om had. We besloten om terug te gaan naar Essen HBH en daar de tijd door te brengen in de MacDonalds aangezien we pas om 12uur konden inchecken.
Eenmaal aangekomen hebben we gesmuld van een heerlijk ontbijt in de Mac en genoten van de gratis wifi haha. Inmiddels was het al na elfen en gingen we op weg naar het hotel. Eenmaal aangekomen konden we niet naar binnen want je moest inchecken met een automaat en hij kon onze naam of reserveringsnummer niet vinden >.< . Erg leuk als je echt moe bent en er niemand in het hotel aanwezig is. Uiteindelijk hebben we de noodbel gebeld en die man kwam ons helpen.
Eenmaal op onze kamer aangekomen heb ik geprobeerd een beetje te slapen en Famke der huiswerk opdracht gemaakt.
Na een paar uur gingen we weer terug naar de hal omdat het bijna tijd was voor de VIP.
Iemand die ook vip had was zo lief om over het terrein heen te schreeuwen dat wij een boekje hadden en of ze mee wouden doen. Toen hebben er nog een aantal hun naam opgeschreven.
Toen ontmoete ik Kirsten en nog een paar andere Nederlandse cafekko's omdat ik over het terrein heen liep.
Niet veel later sloten we aan bij de groep en konden we naar binnen.
Tijd voor de VIP met An Cafe!
De VIP was echt geweldig ik was eerst nog even bezig het boekje in elkaar aan het flansen. Helaas kregen we de mededeling dat Miku er niet was tijdens de vip vanwege een zware voedselvergiftiging en dat die momenteel nog in het ziekenhuis lag. Niet veel later kwam ik er bijstaan en had onze vlag om me heen hangen. Ik keek naar de leden en zag Kanon en Teruki mij de hele tijd aanstaren en glimlachen. Wat bleek dus ze herkende mij nog gewoon van de concerten tijdens de vorige tour.
Ik stond daar rustig en in een keer hoor ik Teruki iets in het Japans zeggen en naar mij wijzen. De tolk vertelde mij dat Teruki zei “oh wat heb je een warme jas aan”. Waarop ik aan haar vroeg of ze de vlag en mij nog herkende en ze zei dat dat het geval was.
Ik hield de vlag strak zodat ze het konden lezen en kwam wat dichterbij. Vervolgens praatte ik met Teruki erover en die was super enthousiast. Niet veel later mocht ik een vraag stellen en heb ik gevraagd of ze bij de volgende tour weer naar Nederland of België komen. Waarop Teruki super enthousiast antwoordde dat dat wel het plan is.
Niet veel later waren de vragen voorbij en moesten we allemaal in een nette rij staan voor de foto. Na een tijdje wachten was het eindelijk mijn beurt. Ik vertelde de tolk over het boekje dat allemaal fans over de hele wereld er aan hadden meegewerkt.
De leden waren super blij en enthousiast waarop ze meteen door het boekje bladerde.
Ik gaf ze ook nog stroopwafels als cadeau omdat ze die zo lekker vonden de vorige keer in Amsterdam. (vooral bij Miku vielen ze in de smaak haha) Ik vroeg aan Teruki of die het boekje vast wou houden terwijl we op de foto gingen.
Vervolgens gaf ik Teruki nog een knuffel en zei die “I love Poland” (in plaats van Netherlands/Holland). Hij versprak zich! Dat was echt super schattig hij schaamde zich rot ^^. Na het verbeterd te hebben namen we afscheid om vervolgens 10000x “arigatou” van hem te horen haha.
Vervolgens vroeg ik een crew member of ze kon vragen of ze de fans misschien wilden bedanken via een tweet en ze zou het aan hun vragen.
Niet veel later was het afgelopen en liepen we door naar de hal waar we moesten verzamelen en waar merchandise gekocht kon worden.
Een klein halfuurtje later konden we weer terug naar binnen ik stond helemaal vooraan bij Yu-ki & Takuya. Ruim een uur later begon het concert en wat hebben we er van genoten.
Het was het beste concert tot nu toe die ik van hun gezien heb.
Na het concert gaven ze nog een toegift van twee nummers en deden ze hetzelfde als vorig jaar het Tiramisu dansje.
Vlak voor het dansje stonden ze allemaal naast elkaar.
Het grappige was ik riep Yu-ki hij keek mijn richting op en ik maakte een hartje en toen deed die het terug ik was zo blij.
Toen deden ze het dansje namen afscheid en bedankte ons voor een geweldige avond.
Nadat Famke en ik elkaar weer hadden gevonden was het tijd om merchandise te kopen voor mij. Niet veel later ging ik in een belachelijk lange rij voor de garderobe staan.
Toen ik EINDELIJK mijn spullen had liep ik door naar buiten.
Famke en Ashley stonden buiten samen met Kirsten en nog twee andere Cafekko's Alexsander en Sarah. We hadden besloten om meteen terug te gaan naar het hotel aangezien Ashley de laatste trein naar Nederland moest halen en onze trein niet tot laat reed helaas. Dus we namen afscheid van Kirsten en gingen met zijn 5en naar het station. Toen we Ashley af hebben gezet op de trein bleek dat we alle 4 dezelfde trein moesten hebben.
In de trein naar Bochum hebben we nog wat bij gepraat over het concert en gegevens uitgewisseld.
Alexsander was zo lief om ons naar de metrohalte te brengen en te wachten tot onze metro kwam aangezien die toevallig in Bochum woonde. We vertelde hem wat over Nederland en hij hing echt aan onze lippen haha was grappig om te zien. Niet veel later kwam de metro we namen afscheid en stapten in de metro.
Toen we bij onze plek van bestemming waren moesten we nog een klein stukje door naar het hotel.
Waar we welverdiende ons schoonheid slaapje hielden aangezien we de volgende ochtend vroeg moesten uitchecken.
Buttons zijn gemaakt door Francisca (seraphinne.blogspot.com)
